არსებობს ისეთი ცნება, როგორიც მტრული არქიტექტურაა. ესაა წვეტები, ნემსები, რომლებიც იმისთვის ყენდება, რომ უსახლკაროებს ქუჩის სკამებზე არ ეძინოთ.
ასეთი ადამიანების დახმარების ნაცვლად, საზოგადოება მათ ცხოვრებას ართულებს. ნუთუ ასე რთულია დაეხმარო მათ, ვინც გასაჭირშია?
როგორ შეიძლება ასეთი რამის გაკეთება?
“როგორია საზოგადოება, რომელიც უსახლკარობის პრობლემას წვეტებით წყვეტს?”
ვიღაც ამ ბოძებს იმისთვის აყენებს, რომ უსახლკაროებმა არ დაიძინონ, თუმცა ისინი მაინც პოულობენ გზას.
ინკლუზიური საზოგადოება?
სკამი ქუჩაში, ვოლგოდონსკი, რუსეთი….
ირონია: “უსახლკარობა კლავს”.
ეფექტური პასუხი მუმბაის უსახლკარობის კრიზისზე.
კიდევ ერთი მაგალითი.
ეს პარიზშია.. ვინმე შემთხვევით რომ დაეცეს?
თითქოს მხატვრული მიდგომა.
და კიდევ ერთი მაგალითი…
მანამ გეფიქრათ, სანამ ამ სულელურ სკამებს დაამონტაჟებდით.
დიახ, დიახ, ლგბტ გვიყვარს, თუმცა უსახლკაროები გვეზიზღება.
ჩვენს საზოგადოებას მეტი ასეთი წვეტი სჭირდება.
ისინი სხვადასხვანაირია, თუმცა მიზანი – იგივეა.
საშინელებაა, არა?
